Oryginalna akwaforta wzbogacona techniką suchej igły na litografii wykonana na prasach warsztatu Cadaqués w pracowni Atelier Rigal, na przyciemnianym welinie z Auvergne, wymiary: 56 x 36 cm odcisk prasy, 75 x 52 cm cm w oprawie passe partout, edycja limitowana, numerowana 48/250, podpisana ołówkiem przez autora „ Dali 1969” p.d. Oryginalny certyfikat.
REFERENCJE:
- Katalog polowy raisonné #69-11 F
- Katalog Michler & Lopsinger raisonné nr 345
- Katalog Sahli raisonné #175
Akwaforty z cyklu „Flordali” zostały wykonane wg gwaszy Salvadora Dali, dla których wzorem były ilustracje do publikacji A. Poiteau, Pomologie française, wyd. 1846. Artysta uzupełnił je motywami rysunkowymi w technice suchej igły.
Największą kolekcję dzieł Salvadora Dalego posiada Dalí Theatre-Museum w Figueres (Hiszpania).
Ponadto prace artysty można zobaczyć m.in. w Gala Dalí House-Museum w Púbol (Hiszpania), Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia (Reina Sofia Museum) w Madrycie, Salvador Dalí House Museum w Port Lligat oraz Salvador Dalí Museum w St Petersburgu na Florydzie.
Bezpośrednią inspiracją dla surrealistycznego malarstwa Salvadora Dalego była psychoanaliza Sigmunda Freuda. Artysta był zafascynowany ludzką podświadomością i starał się przedstawić kryjące się w niej obrazy za pomocą formy malarskiej.
Opierając się na teorii psychoanalizy Sigmunda Freuda, rozwinął własną tzw.paranoiczno-krytyczną metodę twórczą, którą w artykule ĽAne pourri (1930) zdefiniował;spontaniczną metodę poznania irracjonalnego, opartą na krytycznej i systematycznej obiektywizacji delirycznych skojarzeń i interpretacji. Malarstwo artysty nie pozostało obojętne na twórczość innych surrealistów jak Yves Tanguy i Giorgio de Chirico. Prace Salvadora Dalego, utrzymane w konwencji realistycznych wizji
sennych i halucynacji, były przesycone treściami erotycznymi, ujawniały obsesyjne zainteresowanie problemami przemijania i rozkładu, a także pamięci i trwania.
W 1969 roku Dalí pracował nad kolorowymi planszami litograficznymi „Pomologie francais” z roku 1846. Ilustracje, wykonane w tej technice, pokazują bardzo subtelną grę kolorów i głównym ich tematem są motywy botaniczne. Dalí o żywił gotowe grafiki swoimi osobliwymi fantazjami. W kolekcji czterech proponowanych grafik mamy brzoskwinię, figę oraz morelę. Stanowią one fragment cyklu „FlorDali (Les Fruits)”, który składał się z 12-stu plansz. Prace są niezwykle dekoracyjne. Łączą w sobie urodę starych litografii i botanicznych ze szczyptą dowcipu, erotyki i myśli surrealistycznej.
Artysta bawi się w inteligentny sposób, łącząc estetykę tych dwóch światów. W „Morelowym Rycerzu „zostały wydobyte erotyczne elementy, kontrast pomiędzy Rycerzem symbolizującym męski popęd, śmiałość i kruchą, ale zmysłową morelą. Podobny charakter ma Figa. Owoc zastąpił piersi postaci, jednak ta wije się dramatycznie pod łodygą, która przytrzymuje ją w miejscu. „Skruszona Brzoskwinia”
wydaje się najbardziej subtelna, zawstydzona swoim zmysłowym charakterem, pewna, że ulegnie pokusom rycerza.
